Φάκελος Κακά Κορίτσια του Σινεμά: Lana Turner - Το πιο γλυκό κορίτσι… ή μήπως όχι;

Της Εύης Γκοτσοπούλου

«Πετυχημένος άντρας είναι αυτός που βγάζει περισσότερα λεφτά από όσα μπορεί να ξοδέψει η γυναίκα του. Πετυχημένη γυναίκα είναι αυτή που μπορεί να βρει έναν τέτοιο άντρα.»

Ο χαρακτηρισμός αυτός της αποδόθηκε από την πρώτη κιόλας ταινία στην οποία εμφανίστηκε, το They Won't Forget (1937), σε ηλικία 17 ετών και την ακολούθησε έως το τέλος της ζωής της. Το υπονοούμενο ήταν σεξουαλικό, συνώνυμο του pin-up girl, του κοριτσιού δηλαδή που οι αφίσες του διέγειραν την αντρική φαντασία, ειδικά κατά το 2^ο Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ίδια δήλωνε ότι πάντα τον απεχθανόταν. Οξύμωρο θα πείτε, αφού έγινε γνωστή και έχτισε την καριέρα της πάνω στην εκρηκτική σεξουαλικότητά της, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν είχε ταλέντο.

Γεννήθηκε το 1921 στο Αίνταχο από δύο έφηβους γονείς και από πολύ νωρίς στη ζωή της ήρθε αντιμέτωπη με την τραγωδία, καθώς ο πατέρας, της έχοντας κερδίσει πολλά χρήματα στα χαρτιά, έπεσε θύμα ληστείας και δολοφονήθηκε. Η νεαρή και φιλάσθενη μητέρα της την πήρε και πήγαν στο Λος Άντζελες, όπου δούλευε ως και ογδόντα ώρες τη βδομάδα ως αισθητικός για να ζήσουν. Μέχρι τα δεκαέξι της ζούσαν στην απόλυτη φτώχεια. Και τότε, συνέβη ένα θρυλικό για τη σόου μπιζ του Χόλυγουντ περιστατικό, που για πολλούς ανήκει στη σφαίρα του μύθου: έκανε σκασιαρχείο από το σχολείο και σε ένα καφέ την είδε ο εκδότης του διάσημου ΄΄The Hollywood Reporter΄΄, Ουίλιαμ Ρ. Ουίλκερσον, και εντυπωσιάστηκε από το παρουσιαστικό της. Μίλησε γι’ αυτήν στον Ζέπο Μαρξ, ο οποίος πέρα από κωμικός ήταν και ατζέντης, και ο Μαρξ την ανέλαβε αμέσως. Αργότερα το 1937, υπέγραψε συμβόλαιο με τη Μέτρο Γκόλντουιν Μάγιερ, με την οποία συνέδεσε το όνομά της και την καριέρα της, γυρίζοντας πολλές ταινίες με συμπρωταγωνιστή τον Κλαρκ Γκέιμπλ, οι οποίες έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Η χημεία τους ήταν εκρηκτική και γι’ αυτό τους αποκαλούσαν «το ζευγάρι που βγάζει καπνούς».

Στη δεκαετία του ΄40 βρέθηκε στο απόγειο της καριέρας της με ταινίες όπως Johnny Eager (1941), Honky Tonk (1941), Ziegfeld Girl (1941), Somewhere I'll Find You (1942). Η ταινία τρόμου Dr. Jekyll and Mr. Hyde (1941) την ανέδειξε ως μία από τις πρώτες λεγόμενες Hollywood scream queens (βασίλισσες του ουρλιαχτού). Αυτή όμως που έχει αφήσει ανεξίτηλο το σημάδι της στην ιστορία του κινηματογράφου και στο συλλογικό ασυνείδητο της ανθρωπότητας είναι Ο Ταχυδρόμος Χτυπάει Πάντα δυο φορές (1946), με την οποία της αποδίδεται ο τίτλος της θανάσιμα μοιραίας γυναίκας που αργότερα θα επιβεβαιωθεί και στην προσωπική της ζωή.

Τη δεκαετία του ’50 συνεχίζει να αποτελεί ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του Χόλυγουντ –και κατ’ επέκταση του παγκόσμιου κινηματογράφου– και ο ρόλος της στο Peyton Place (1957) την καθιστά υποψήφια για όσκαρ. Όμως, πολλές ταινίες της μέσα στη δεκαετία ήταν αποτυχημένες και η Μέτρο Γκόλντουιν Μάγιερ δεν της ανανέωσε το συμβόλαιο. Είναι η προσωπική της ζωή που θα τη φέρει στο επίκεντρο της δημοσιότητας, της αρνητικής δημοσιότητας, με ένα από τα μεγαλύτερα σκάνδαλα που φιγουράριζε για πολύ καιρό στα πρωτοσέλιδα όλων των εφημερίδων. Πρόκειται για τη δολοφονία του εραστή της, Τζόνι Στομπανάτο, από την κόρη της, Σέριλ Κρέιν, η οποία ήταν τότε μόλις δεκατεσσάρων ετών. Τον μαχαίρωσε φοβούμενη για τη ζωή της μητέρας της.

Η Tέρνερ έκανε σχέση μαζί του το 1957, γοητευμένη από την εξωτερική του εμφάνιση, χωρίς να γνωρίζει ότι ανήκε στον υπόκοσμο και βρισκόταν στη συμμορία του διαβόητου Μίκι Κόεν. Ο Στομπανάτο τη ζήλευε παθολογικά και η σχέση τους ήταν γεμάτη τσακωμούς, λεκτική βία και σωματική κακοποίηση. Στη διάρκεια των γυρισμάτων του  Another Time, Another Place (1958), με συμπρωταγωνιστή τον Σον Κόνερι στην Αγγλία, οι καβγάδες τους έμειναν στην ιστορία με αποκορύφωμα την απόπειρα να την πνίξει. Επιπλέον, απείλησε τον Κόνερι με όπλο, με βάση όσα γράφει η Τέρνερ στην αυτοβιογραφία της «Λάνα, η Κυρία, ο Θρύλος και η Αλήθεια», ο οποίος το πήρε από το χέρι του Στομπανάτο και τον έδιωξε. Έφυγε από τη χώρα με τη συνοδεία της Σκότλαντ Γιαρντ. Στις 4 Απριλίου του ΄58, κατά τη διάρκεια ενός θυελλώδους καβγά, η κόρη της τον μαχαίρωσε με ένα κουζινομάχαιρο. Ακολούθησε η δίκη, βούτυρο στο ψωμί των ΜΜΕ, και η ετυμηγορία ήταν πως το παιδί βρισκόταν σε αυτοάμυνα οπότε και αθωώθηκε. Η κατάθεση της Τέρνερ στο δικαστήριο είναι θρυλική για τους δραματικούς της τόνους. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι πρόκειται για το μεγαλύτερο «ρόλο» στην καριέρα της, καθώς λένε ότι έπαιζε θέατρο για τα μάτια του κόσμου.

Η αρνητική δημοσιότητα έκανε πολύ καλό στην ηθοποιό –πλέον ανήκε στο δυναμικό της Γιουνιβέρσαλ– και το επόμενο φιλμ της, Imitation of Life (1959), γνώρισε τεράστια επιτυχία. Ήταν εν πολλοίς βασισμένο στη δικιά της ζωή. Στην ταινία Madame X (1966) έπαιξε τον τελευταίο μεγάλο ρόλο στη ζωή της. Κατόπιν, έκανε κάποια περάσματα από την τηλεόραση, σε ρόλους γκεστ σταρ. Η Αμερικάνικη Ακαδημία Κινηματογράφου την τίμησε με ένα βραβείο για τη συνολική της προσφορά στην Έβδομη Τέχνη. Πέθανε σε ηλικία 74 ετών το 1995 από καρκίνο του λάρυγγα, καθώς ήταν βαριά καπνίστρια όλη της τη ζωή. Ακόμα και μετά το θάνατό της δημιούργησε θόρυβο γύρω από το όνομά της επειδή άφησε το μεγαλύτερο μέρος της περιουσίας της στην επί 45 χρόνια υπηρέτρια, βοηθό και σύντροφό της Κάρμεν Λόπεζ Κρουζ. Η κόρη της προσέβαλλε τη διαθήκη αλλά η Κρουζ απέδειξε ότι το μεγαλύτερο μέρος είχε ξοδευτεί σε δικαστικές και ιατρικές δαπάνες.

Η Λάνα Τέρνερ ανήκει στις ιστορικές φιγούρες πλέον του εικοστού αιώνα και έχει αφήσει το σημάδι της στην αιωνιότητα ως γυναίκα που έζησε και έδρασε έξω από τις κοινωνικές συμβάσεις, με τρόπο συχνά αυτό- και ετεροκαταστροφικό. Είχε αμέτρητους εραστές για τους οποίους συζητούσε διαρκώς, παντρεύτηκε οχτώ φορές επτά διαφορετικούς άντρες και δημιουργούσε σκάνδαλα μικρότερου ή μεγαλύτερου βεληνεκούς σε κάθε της «βήμα». Για τους γάμους της η ίδια έλεγε: «Το σχέδιό μου ήταν να κάνω ένα γάμο και εφτά παιδιά, αλλά μου βγήκε το ανάποδο». Το κορίτσι με την έκδηλη σεξουαλικότητα και τη γλυκιά φωνή αποτελεί ακόμα και σήμερα ένα μυστήριο. Παρουσιάζεται ως θύμα των περιστάσεων και της αδύναμης προσωπικότητάς της αλλά για κάποιους υπήρξε πάντα ο θύτης. Δημιούργησε την εικόνα του θύματος για να οχυρώνεται πίσω της και να επιτυγχάνει τους σκοπούς της.

Ποιήματα και τραγούδια έχουν αναφορές σε αυτήν όπως το Vogue της Μαντόνα και η Λάνα Ντελ Ρέι πήρε το όνομά της από εκείνη. Γλυκό κορίτσι με το δηλητήριο καλά κρυμμένο στην ίδια της τη γλύκα ή όχι, η σειρήνα του σινεμά, Λάνα Τέρνερ, μας άφησε κληρονομιά που δεν θα την αγγίξει ο χρόνος.

«Δεν είχα καθόλου εύκολη ζωή, αλλά και καθόλου βαρετή επίσης. Και είμαι αρκετά περήφανη για το πώς τα κατάφερε τούτη η κοπέλα.»

Διαβάστε και το πρώτο μέρος της στήλης "Φάκελος Κακά Κορίτσια του Σινεμά" για την Mae West.

Η τελευταία της συνέντευξη πριν το θάνατό της