Gravitysays_I " Όντας εμείς οι παρατηρητές, εμείς ορίζουμε την πραγματικότητά μας."

Η πρώτη επαφή με τους Gravitysays_I έγινε για πολλούς από εμάς το 2007 με το ντεμπούτο άλμπουμ τους "The roughest sea" από την δισκογραφική εταιρεία "Σείριο" (που θυμίζουμε την ίδρυσε ο Μάνος Χατζιδάκις). Βέβαια το συγκρότημα είχε ήδη συμπληρώσει τέσσερα χρόνια ζωής από την στιγμή που δημιουργήθηκε τον Μάρτιο του 2003, αρχικά από τον Μάνο Πατεράκη και τον Νίκο Ρέτσο. Η πρώτη τους αυτή δουλειά εντυπωσίασε αμέσως τόσο τους μουσικόφιλους, όσο και αυτούς που ασχολούνται δημοσιογραφικά με την μουσική, με αποτέλεσμα το άλμπουμ αυτό να βρίσκεται σε αρκετές από λίστες με τα καλύτερα άλμπουμς εκείνης της χρονιάς.

Και εαν το "The roughest sea" εντυπωσίασε, τότε τι μπορούμε να (πρωτο)πούμε για το δεύτερο άλμπουμ τους που ακολούθησε τέσσερα χρόνια μετά, το "The Figures of Enormous Gray and The Patterns of Fraud" (Restless Wind, 2011). Πρόκειται για ένα πραγματικό μουσικό αριστούργημα, ένα από τα καλύτερα άλμπουμ που προσωπικά άκουσα τα τελευταία πέντε τουλάχιστον χρόνια όχι μόνο από ελληνικό συγκρότημα, αλλά γενικότερα και μέσω αυτού οι Gravitysays_I κατάφεραν αυτό που λίγα συγκροτήματα μπορούν - να ξεπεράσουν το πάρα πολύ καλό ντεμπούτο άλμπουμ τους (προσωπική εκτίμηση).

Η επόμενη απορία που έμενε να λυθεί, είναι το κατά πόσον μπορεί να βγάλει το συγκρότημα στις ζωντανές του εμφανίσεις όλη αυτήν την ένταση και το όμορφο σκοτάδι που δημιουργούν οι ηχογραφήσεις του. Στις δύο επισκέψεις τους στην Πάτρα, αρχικά το 2013 στην εκπληκτική βραδιά μαζί με τους Playground Noise στο κάστρο της πόλης στα πλαίσια του διεθνούς φεστιβάλ της και μετέπειτα φέτος μαζί με τους b-sides, διαπιστώσαμε το πόσο απλά και όμορφα το συγκρότημα περνάει από τη studio λειτουργία του συναυλιακές εμφανίσεις, δίνοντας υπόσταση στις συνθέσεις του με τη βοήθεια και των άλλων εξαιρετικών μουσικών και οι οποίοι είναι οι Κώστας Στεργίου, Αλέκος Γεωργουλόπουλος και Mampre Kasardjian.

Ενόψει της κυκλοφορίας του τρίτου άλμουμ τους από την Inner Ear Records, την ζωντανή τους εμφάνιση στην Πάτρα, αλλά και του πολυαναμενόμενου live τους μαζί με τους Electric Litany στο Gagarin στις 18 Απριλίου, θέσαμε κάποια ερωτήματα στον Μάνο Πατεράκη.

(Τα credits για τις φωτογραφίες ανήκουν σε αυτούς που τις τράβηξαν.)

                                 

Μπορεί σαν συγκρότημα να μας απασχολείτε αρκετά συχνά στην καθημερινότητά μας με την μουσική που μας έχετε ήδη δώσει, αλλά από την άλλη δεν μαθαίνουμε νέα σας πολύ συχνά. Που "κρύβεστε" τον υπόλοιπο καιρό;

Η αποχή από τα πράγματα είναι σημαντική. Σε βοηθάει να έχεις καλύτερη αίσθηση της “πραγματικότητας”. Στην ουσία είμαστε απόλυτα αφοσιωμένοι και παρών στο όποιο όραμά μας.

Οι Gravitysays_i δημιουργήθηκαν τον Μάρτιο του 2003 με σκοπό (όπως έχετε πει και οι ίδιοι) να ντύσετε με μελωδίες τις προσδοκίες σας, τις ζωές σας και την διαφορετικότητα όπως εσείς την αντιλαμβάνεστε, μέσα σε μια χώρα που καταπίνει τα παιδιά της. Δώδεκα χρόνια μετά οι αγωνίες σας και οι σκοποί σας αυτοί παραμένουν ή έχει αλλάξει κάτι;

Κάποιοι έχουν αλλάξει, κάποιοι παραμένουν ίδιοι... Το σίγουρο είναι ότι πορευόμαστε απομυθοποιώντας,  αποδεχόμενοι οτιδήποτε κατακτάμε ή μας συμβαίνει. Δεν έχουμε άλλη επιλογη.

Ο εγωκεντρισμός που αναφέρεται στο όνομά σας βγήκε αρκετά σαν θεματολογία στον πρώτο σας δίσκο (the  roughest sea) μέσα από εννέα κομμάτια γεμάτα εγωισμό, ματαιοδοξία και την  απομόνωση του σύγχρονου ανθρώπου. Στην δεύτερη δουλειά σας (the figures of enormous..) η θεματολογία αλλάζει κάπως και επεκτείνεται προς τις κοινωνικές αξίες και την ηθική ως προέκταση της ατομικής συνείδησης, μέσα από την συλλογική της προέκταση. Αυτή η αλλαγή σηματοδοτήθηκε από κάποιο γεγονός που σας επηρέασε συνολικά ή απλά τα ερεθίσματα που δεχόσασταν στο χρονικό διάστημα ανάμεσα από τα δυο άλμπουμ σας, σας ώθησαν προς τα εκεί;

Οτιδήποτε κάνουμε, προέρχεται από τα ερεθiσματα που δεχόμαστε. Βλέποντας τα πράγματα από μακριά, μάλλον βιώσαμε την κρίση εντός μας, μερικά χρόνια πριν ανακοινωθεί από τα κανάλια. Αυτό μας ώθησε στη δημιουργία του “…patterns”. 

Τέσσερα χρόνια μετά την τελευταία σας κυκλοφορία επιστρέφετε  δισκογραφικά με το "Quantum unknown" και το οποίο θα κυκλοφορήσει μέσα στην χρονιά που διανύουμε από την Inner Ear Records. Πότε περίπου την αναμένουμε και πως θα κινηθείτε μουσικά και θεματολογικά σε αυτήν;

Αν όλα πάνε καλά, μετά το καλοκαίρι θα κυκλοφορήσει η νέα μας δουλειά. Θεματολογικά πλέον βρίσκουμε ενδιαφέρον στη φύση των κβάντων και τη ματιά της Francesca Woodman (αμερικανίδα φωτογράφος).

Τους τελευταίους καιρούς βιώνουμε όλοι μας δύσκολες και περίεργες καταστάσεις όχι μόνο οικονομικά, αλλά κυρίως κοινωνικά. Πολλά συγκροτήματα και καλλιτέχνες που έχουν εμφανιστεί τα χρόνια αυτά έχουν εκφραστεί πολύ έντονα για το όλον αυτών των καταστάσεων μέσα από την μουσική και τους στίχους τους. Εσείς σαν συγκρότημα και κυρίως σαν σκεπτόμενα άτομα, πως αισθάνεστε να σας αγγίζουν όλα αυτά;

Πια, καθόλου.  Όντας εμεις οι παρατηρητές, εμείς ορίζουμε την πραγματικότητά μας.

Στο πέρασμα των τελευταίων χρόνων παρατηρούμε πολύ έντονα να εμφανίζονται συνέχεια ελληνικά συγκροτήματα και καλλιτέχνες που παράγουν και ηχογραφούν δουλειές πολύ υψηλού επιπέδου. Παράλληλα με αυτό, παρατηρούμε ότι και το ελληνικό κοινό έχει κάνει μεταστροφή  και πλέον αποδέχεται και  στηρίζει πολύ όλες αυτές τις προσπάθειες σε διάφορα επίπεδα ενώ, ας πούμε 10 χρόνια πίσω, τις και τους αντιμετώπιζε με καχυποψία και ίσως και με μια δόση ειρωνικής διάθεσης. Που εστιάζετε εσείς τους λόγους αυτών των αλλαγών;

Οι λόγοι είναι πολλοί… Σίγουρα η πληροφόρηση που είναι πλέον άμεση και η προσβάσιμη τεχνολογία δίνουν την ευκαιρία σε αυτόν που θα προσπαθήσει να εκφραστεί μέσω της τέχνης, να παρουσιάσει την δουλειά του και να γίνει καλύτερος.

Ένα ισχυρό χαρακτηριστικό του ήχου σας είναι η χρησιμοποίηση ελληνικών, μεσογειακών και ανατολίτικων παραδοσιακών στοιχείων στο όλα αυτό που έχετε χτίσει μουσικά. Και αυτό μόνο τυχαία δεν έγινε φυσικά - είναι κάτι που το έχετε κατακτήσει, μιας και πολλοί το έχουν επιχειρήσει στο παρελθόν χωρίς το αποτέλεσμα να τους τιμάει ιδιαίτερα. Τελικά ποιο είναι το στοιχείο εκείνο που δένει τόσο καλά την παράδοση με κάτι τόσο μεταγενέστερο;

Η ειλικρίνεια.

Γνωρίζω ότι σχεδόν όλοι σας εκτός του συγκροτήματος, συνεργάζεστε και με άλλους καλλιτέχνες και κυρίως στις live εμφανίσεις τους. Ως ξεχωριστοί καλλιτέχνες που είστε, νιώθετε πως προσθέτετε δικά σας μουσικά στοιχεία στις δουλειές τους και παράλληλα νιώθετε κάποια στοιχεία δικά τους να σας επηρεάζουν;

Ναι καμιά φορά μπορεί να συμβεί και αυτό. Το να επηρεάζεσαι και να επηρεάζεις είναι στοιχείο εξέλιξης των πραγμάτων γενικότερα.

Έχουμε δει στις live εμφανίσεις σας το πως περνάτε από την studio λειτουργία του συγκροτήματος, σε ένα project group με επιπλέον μουσικούς και που μπορείτε να φτάσει σε διψήφιο αριθμό ατόμων. Αυτό, όπως έχουμε διαπιστώσει, δίνει  μια υπόσταση στις συνθέσεις σας, με την βοήθεια βεβαίως των επιπλέον ατόμων και οργάνων, αλλά σίγουρα θα δυσκολεύει την πραγμάτωση κάποιου αριθμού συναυλιών και σαφώς θα είναι από τους κύριους λόγους που δεν σας βλέπουμε και πολύ συχνά επί σκηνής.

Αυτό ισχύει.

Μετά την συναυλιακή εμπειρία χρόνων που έχετε αποκτήσει, έχετε φτάσει στο σημείο να απολαμβάνετε τα live σας όπως και όσο θέλετε;

Είμαστε σε πολύ καλό δρόμο!

Πριν λίγες ημέρες, αρκετοί εδώ στην Πάτρα ανυπομονούσαν για την επιστροφή σας στην πόλη, δύο χρόνια μετά την πολύ όμορφη βραδιά που μας χαρίσατε στο κάστρο της πόλης, παρέα με τους Playground Noise για το διεθνές φεστιβάλ της. Εκτός από αυτό το live και το πολύ αναμενόμενο live σας στο Gagarin 205 μαζί με τους εξαιρετικούς Electric litany στις 18 Απριλίου, που αλλού θα σας βρει η χρονιά συναυλιακά;

Υπάρχει διάθεση να πραγματοποιήσουμε και άλλες συναυλίες στο άμεσο μελλον, αλλά δεν έχουμε κάτι να ανακοινώσουμε προς το παρόν.

Ευχαριστώ πολύ!

Εμεις ευχαριστούμε.