Christopher Owens - A New Testament

Υπάρχει μία κατηγορία συγκροτημάτων που εισβάλει στη μουσική  από τη πίσω πόρτα, κάνει ότι έχει στο μυαλό του και εντελώς ξαφνικά αποφασίζει να αποσυρθεί χρησιμοποιώντας και πάλι την πόρτα από την οποία εισήλθε. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα υπήρξαν οι Pixies. Εισέβαλαν στην ανεξάρτητη σκηνή, ανακάτεψαν τα πάντα και χωρίς ποτέ να γίνουν stars αποχώρησαν. Είχαν προλάβει όμως στα λίγα χρόνια της ύπαρξής τους να αφήσουν τόσο γερά το στίγμα τους, που πλέον τίποτα δεν ήταν το ίδιο στη κιθαριστική μουσική. Οι προσωπικές πορείες του Frank Black και της Kim Deal (Breeders, Amps), μπορεί να είχαν τις στιγμές τους, ειδικά τα χρόνια που ακολούθησαν τη διάλυση των Pixies, αλλά αργά και σταθερά έπαιρναν τη κάτω βόλτα. Μία παρεμφερή περίπτωση των τελευταίων χρόνων είναι αυτή των Girls. Ενα συγκρότημα που έσκασε σαν βόμβα στα λιμνάζοντα νερά του underground, έβγαλε δύο φανταστικούς δίσκους και ένα E.P., και εκεί που φαίνονταν ότι όλο το μέλλον τους ανήκει αποφάσισαν να τραβήξουν ξεχωριστούς δρόμους. Ειδικά ο δεύτερος δίσκος τους, το υπέροχο ''Father, Son, Holy Ghost'', είναι ένας από τους κορυφαίους δίσκους της δεκαετίας που ήδη πλησιάζουμε προς το μέσον της. Η ηγετική περσόνα της μπάντας υπήρξε ο Christopher Owens και μάλλον αυτός ευθύνεται για την απόφαση διάλυσης των Girls. Παρατηρώντας τον Owens από την πρώτη στιγμή που μας συστήθηκε, εύκολα διαπιστώνουμε ότι πρόκειται για έναν ιδιαίτερο καλλιτέχνη και μία ιδιόρυθμη προσωπικότητα. Εθισμένος για χρόνια σε καταχρήσεις αλλά ταυτόχρονα και με το attitude ενός super star έδειξε ότι είναι εύθραυστος αλλά και υπερβολικά φιλόδοξος. Το ''Lysandre'', η προ διετίας πρώτη προσωπική του απόπειρα, ήταν ένας όμορφος δίσκος αλλά σε καμία περίπτωση δεν συγκρίνονταν με το μεγαλείο των Girls. Μάλλον μόνο με τα b sides τους. Οπότε μένει να δούμε πως θα τα πάει με ''A New Testament'', τώρα που έχει περάσει και ένα εύλογο διάστημα από τη διάλυση των Girls και ο ίδιος έχει μπορέσει να κατασταλάξει στον προσωπικό του ήχο.

Ο Christopher Owens, ξέροντας ότι πλέον βρίσκεται σε ένα κομβικό σταυροδρόμι για τη καριέρα του, αποφάσισε στο ''A New Testament'' να ακολουθήσει τη πιο ασφαλή διαδρομή. Αυτή που μπορεί να μην το απογειώσει, αλλά και που σίγουρα δεν θα το καταβαραθρώσει. Όπως και στους Girls, χρησιμοποιεί πλειάδα οικείων μελωδιών από την pop ιστορία. Εκεί όμως που στους Girls το αποτέλεσμα ήταν ιδιαίτερο και αυθόρμητο, στο ''A New Tastement' μοιάζει συντηριτικό και ασφαλές. Πάντως οφείλουμε να του αναγνωρίσουμε ότι το έχει και εξακολουθεί να είναι ικανότατος στο να σκαρώνει κολλητικές μελωδίες και ρυθμούς. Ο δίσκος περιέχει εξίσου δυναμικά pop κομμάτια και ακουστικές μπαλάντες. Στη πρώτη κατηγορία ανήκουν κομμάτια σαν τον φόρο τιμής στον Elvis που έχει τίτλο ''My Troubled Heart'', το single ''Never Wanna See That Look Again'' με τη χαρακτηριστική ερμηνεία και το ''Nothing More Than Everything To Me'', όπου στα πρώτα του δευτερόλεπτα δανείζεται τη κιθάρα του Chuck Berry (χωρίς να τον ρωτήσει). Στη δεύτερη κατήγορία ξεχωρίζουν το απογυμνωμένο από περιττές ενορχηστρώσεις ''It Comes Back To You'', το gospel του ''Stephen'' και το σχεδόν country ''A Heart Akin The Wind''. Τα πιο pop κομμάτια είναι αρκούντως ικανοποιητικά, αλλά στις μπαλάντες λείπει αυτό το κάτι που είχαν αυτές των Girls και τις απογείωναν. Τελικά αυτό που λείπει από το ''A New Tastament'' είναι η αίσθηση της περιπέτειας που είχαν οι δίσκοι των Girls. Αυτό το κάτι παραπάνω που κάνει να ξεχωρίζουν οι αριστουργηματικοί δίσκοι από τους καλούς. Και το ''A New Testament'', έστω και με λίγη βοήθεια (αυτή η φωνή του Owens), καταφέρνει να μπει στους καλούς δίσκους. Σε αυτό βοηθάει τόσο η μικρή του διάρκεια, περίπου τριάντα λεπτά, οπότε ο δίσκος τελειώνει πριν προλάβει να κουράσει, όσο και τα τόσα 'δάνεια' που βρίσκονται διάσπαρτα μέσα και θυμίζουν απροσδιόριστα πολλές φορές αγαπημένες μελωδίες. Οπότε για να επανέλθουμε στην αρχή του κειμένου, ο Owens ακολουθεί μια χαρά το δρόμο που χάραξε ο Frank Black. Και για να μην ξεχνιόμαστε ο αντίστοιχος δίσκος του Frank Black ήταν το ''Teenager Of The Year'', που ήταν κάτι παραπάνω από μια χαρά. Από εκεί και πέρα άρχισε ο κατήφορος. Μένει να δούμε τι θα κάνει και ο Christopher Owens στο μέλλον.