Η ιστορία του Underground Τύπου Μέρος 1ο

Ο Τύπος του underground εμφανίστηκε στην Αμερική με την έναρξη της δεκαετίας του ’60 και τα θεμέλια να χτίζονται  με το κίνημα της Beat γενιάς. Νέοι που προτίμησαν τη φυγή μέσα από την ποίηση, τον έρωτα, τις καταχρήσεις και τους δρόμους ενώνονται ενάντια σε οτιδήποτε  περιορίζει την ελευθερία τους. Η αρχή έγινε από τον συγγραφέα Norman Mailer με την έκδοση του The Village Voice της Νέας Υόρκης, χωρίς περικοπές, λογοκρισίες και συντομεύσεις. Ακολούθησε ο Paul Krassner με το The Realist τον Ιούλιο του 1958 όπου τα 600 αντίτυπα  μέσα σε 10 χρόνια γίνονται 100.000. Βασική θεματολογία οι πολιτικές ελευθερίες, πολιτική και κοινωνία και αργότερα ψυχεδελικές αναζητήσεις υπό την επήρεια LSD.

Τον Ιούλιου του 1964 ο τύπος του underground έκανε το μεγάλο του ‘’άνοιγμα’’. Με ένα κεφάλαιο των 15 δολαρίων, ο ποιητής Art Kunkin, ιδρύει το Los Angeles Free Press όπου μέσα σε έξι χρόνια εξελίχθηκε σε ένα τακτικό εβδομαδιαίο περιοδικό. Τον Αύγουστο του 1969, όπου ο ποιητής και manager των MC5  John Sinclair καταδικάζεται σε 10 χρόνια φυλακή για κατοχή μαριχουάνας, το  Los Angeles Free Press δημοσιεύει τις διευθύνσεις και τα τηλέφωνα των χαφιέδων ανακοινώνοντας πως στο εξής δεν θα ξαναυπάρξει μυστική αστυνομία.  Αυτό του κόστισε βέβαια 25 εκατομμύρια πρόστιμο αλλά ταυτόχρονα άνοιξε το τιράζ του στα 300.000 αντίτυπα.

Στο San Francisco των Diggers και των Hell’s Angels, τον Νοέμβρη του 1964, ο John Bryan εκδίδει το Open City, μεταφέροντας αργότερα την έδρα του στο Los Angeles. Η ελευθερία στην έκφραση δεν άργησε να κοστίσει στους εκδότες μια εξάμηνη φυλάκιση και ένα πρόστιμο των 1000 δολαρίων. Το Open City, μέσα από το οποίο αναδείχθηκε και ο Charles Bukowski, τελικά έκλεισε τον Απρίλη του 1969.

Τον Αύγουστο του 1965 ο Max Scherr έβγαλε τη βδομαδιάτικη Berkeley Barb. Μέσα από τη Berkeley Barb μιλούν επαναστάτες, νεοντανταϊστές , πειραματιστές LSD, θεάτρου δρόμου και οι Merry Pranksters οι οποίοι ιδρύθηκαν από τον συγγραφέα Ken Kesey ως καλλιτεχνικό κοινόβιο. Μετακινούνταν σαν νομάδες μέσα σε ένα ψυχεδελικά βαμμένο λεωφορείο του 1939 το οποίο οδηγούσε ο Neal Kassady γνωστός από τα διηγήματα του Jack Kerouac. Στις σελίδες του Berkeley Barb δημοσιεύθηκε και το μανιφέστο της φεμινίστριας Valerie Solanas αμέσως μετά την απόπειρα δολοφονίας που έκανε εναντίον του Andy Warhol.

Τον Οκτώβρη του 1965 ο ποιητής Allen Katzman βγάζει το The East Village Other στη Νέα Υόρκη το οποίο έμεινε στην ιστορία του Underground με τις περισσότερες καταδίκες για άσεμνα. Σταδιακά φιλοξένησε τον Allen Ginsberg, τον Timothy Leary και άλλους. Στην ίδια πόλη το 1967-1968, από μια μυστική τοποθεσία ο Ed Sanders (ποιητής, μουσικός, συγγραφέας, ένας από τους ιδρυτές των The Fugs και όπως αποκαλέστηκε αργότερα η ‘’γέφυρα’’ μεταξύ των Beat και Hippie γενεών), κυκλοφορεί τη φυλλάδα Fuck you: A Magazine of the Arts με θεματολογία περί νομιμοποίησης της μαριχουάνας, προτάσεις για ‘’ανοιχτή’’ πολύπλευρη συνουσία, αιγυπτιολογία κ.α. Από το Fuck you παρελαύνουν οι Kupferberg, Burroughs, Corso κ.α.

‘’Στ’ όνομα της θεϊκής ενέργειας του Πριάπου, στ’ όνομα της ολοκλήρωσης, καλούμε τους δαίμονες του Πενταγώνου ν’ απελευθερωθούνε απ’τα καρκινώματα των στραταρχών του πολέμου, των γραμματέων και των λοιπών ενστόλων που δεν ξέρουν τι τους γίνεται, όλης της γραφειοκρατίας, της ίντριγκας και του μίσους, όλων των ξερατών που έχουνε ζευγαρώσει με τον προστάτη καρκίνο στο νεκροκρέβατο…’’ (Απόσπασμα από τον ‘’Εξορκισμό του Πενταγώνου’’ 21 Οκτώβρη 1967 Ed Sanders).

Συνεχίζεται…..