Kasabian - 48:13

Οι Kasabian επιστρέφουν με νέο δίσκο, τρία χρόνια μετά το πολύ πετυχημένο ''Velociraptor!''. To καινούργιο τους πόνημα ονομάζεται ''48:13'' και προφανώς δεν παιδεύτηκαν και ιδιαίτερα για να σκεφτούν το τίτλο μιας και το συγκεκριμένο νούμερο είναι απλά η διάρκεια του album. Όντας ήδη μία δεκαετία στη πιάτσα και έχοντας πατεντάρει ήδη έναν χαρακτηριστικό ήχο, ξέρεις εκ των προτέρων πως θα ακούγεται ο νέος τους δίσκος και πράγματι δεν πρόκειται να απογοητεύσουν κανέναν από το πολυπληθές ακροατήριό τους. Οι Kasabian εξακολουθούν να είναι ταυτόχρονα rock και χορευτικοί. Η μαγική ισορροπία που έχουν βρει ανάμεσα στα δύο αυτά χαρακτηριστικά είναι και αυτή που ευθύνεται για τη τεράστια επιτυχία του συγκροτήματος. Είναι μάλιστα τόσο μεγάλη η επιτυχία των Kasabian που συγκαταλέγονται στα μεγαλύτερα ονόματα του υπάρχουν στην Αγγλία. Αυτό το γεγονός όμως είναι ικανό να προκαλέσει κύματα απελπισίας σε κάποιον που παρακολουθεί εδώ και χρόνια την ανεξάρτητα βρετανική σκηνή. Εκεί που κάποτε βρέθηκαν συγκροτήματα όπως οι Smiths, οι New Order, οι Stone Roses και οι Blur (για να αναφέρουμε μόνο μερικά ονόματα) βρίσκονται σήμερα οι Kasabian. Προφανώς και υπάρχει μεγάλη κάμψη στη βρετανική μουσική τα τελευταία δέκα και βάλε χρόνια, αλλά διαπιστώσεις σαν και τη παραπάνω δείχνουν το μέγεθος αυτής της κάμψης. Για να μην υπάρχει παρεξήγηση, δεν εννοώ ότι οι Kasabian δεν είναι ένα καλό συγκρότημα, μια χαρά και με το παραπάνω είναι, απλά δεν έχουν αυτό το κάτι που θα τους κατατάξει στους πραγματικά σπουδαίους.

Σε συνέντευξη για τη προώθηση του δίσκου ο Serge Pizzorno είχε υποστηρίξει ότι οι Kasabian στο νέο τους δίσκο παίζουν το rock 'n' roll του μέλλοντος. Δυστυχώς για αυτούς το ''48:13'' όχι απλά δεν είναι το rock του μέλλοντος, αλλά η κεντρική του ιδέα είναι η άποψη για το rock που υπήρχε πριν από είκοσι χρόνια στο Νησί. To πάντρεμα των εναλλακτικών κιθαριστικών riffs, με dance στοιχεία και funk διάθεση, έγινε από τους Happy Mondays, τους Primal Scream και ορισμένους ακόμα, ονομάστηκε Madchester και το ημερολόγιο έδειχνε την μετάβαση από τα 80ς στα 90ς. Οπότε οι Kasabian που κάνουν ακριβώς αυτό, δεν δικαιούνται να ισχυρίζονται ότι παίζουν το rock των επόμενων χρόνων. Τα καλά νέα για τους Kasabian είναι ότι αυτό που κάνουν, το κάνουν πραγματικά πολύ καλά. Ο επαγγελματισμός και η συνέπεια είναι λέξεις που έχουν ριζώσει βαθιά στην ύπαρξη των Βρετανών rockers. Στο ''48:13'' έχουν για άλλη μία φορά τα τραγούδια που υπηρετούν το concept τους. Ανεβαστικά κιθαριστικά riffs πασπαλίζονται με μία big beat αίσθηση και το αποτέλεσμα είναι μία χούφτα τραγούδια κατάλληλα να ακουστούν σε μεγάλα στάδια και σε festivals που οι Kasabian εμφανίζονται headliners. Τραγούδια σαν τα ''Bumblebeee'', ''Stevie'' και ''Doomsday'' στέκονται με πολλές αξιώσεις τόσο στα dancefloors των rock clubs όσο και ως συναυλιακά anthems. Εξάλλου αυτό είναι το ζητούμενο από τους Kasabian, uptempo και κεφάτο rock, χωρίς πολλούς προβληματισμούς και πειραματισμούς. Το ''Explodes'' παραπέμπει στη groovy λογική των Stereo MC's, με το χαρακτηριστικό μπάσο και τα αργόσυρτα beats να δίνουν το ρυθμό. Με το ''Eez-eh'' βουτούν στα γνώριμα για αυτούς νερά της rock electronica, δημιουργώντας ακόμα μία επιλογή για τα clubs που θέλουν να παίζουν εναλλακτική μουσική. Ειδική αναφορά αξίζει στο ''S.p.s.'' που κλείνει το δίσκο και είναι λες και ξεπήδησε μέσα από το ''Screamadelica'' των Primal Scream. Ευφορικό και μακάριο αποτελεί κατάλληλο κλείσιμο για έναν party δίσκο σαν το ''48:13''. Οι Kasabian προφανώς και δεν φτιάχτηκαν για να αναμορφώσουν το rock 'n' roll αλλά για να το κάνουν πιο διασκεδαστικό και με το νέο τους δίσκο τα κατάφεραν για άλλη μια φορά.