In The City #11

Τελείωσαν και αυτές οι εκλογές. Το ερώτημα είναι αν άλλαξε κάτι και αν αύριο ξημερώσει μία πιο ελπιδοφόρα ημέρα για τους πολίτες. Το αστείο είναι ότι όλοι παρουσιάζονται ως νικητές της διαδικασίας. Η πραγματικότητα είναι ότι ένας ήρθε πρώτος. Τώρα αν και κάποιοι άλλοι κάνουν εκλογική λογιστική και βγάζουν και τους εαυτούς τους νικητές (πάντα με τη βοήθεια των Μ.Μ.Ε.) αυτό είναι στο χέρι των πολιτών να το αντιληφθούν και να αποτιμήσουν το ορθό μήνυμα της κάλπης. Πάντως ήταν αστείο, δημοσιογράφοι να απευθύνονται σε στελέχη του πρώτου κόμματος και ουσιαστικά να τους κατηγορούν που δεν κέρδισαν με ακόμα μεγαλύτερη διαφορά. Σε ολόκληρη την Ευρώπη η στροφή προς την ακροδεξιά ήταν φανερή. Η Ελλάδα δεν θα μπορούσε να λείψει από αυτό, επιλέγοντας ένα 10% την χειρότερη έκφρασή της. Αυτό σίγουρα ήταν το αρνητικό αυτών των εκλογών. Πλέον όλοι ήξεραν τι ψήφιζαν, όπως και στον Βόλο ποιον βγάζουν δήμαρχο. Πλάκα θα έχει κάποιος στο Βόλο να ψηφίζει Χ.Α. για να τιμωρήσει τους κλέφτες και ταυτόχρονα τον Μπέο για δήμαρχο. Αλλά αυτή η λογική που δίνει 53% στον Μπέο καλλιεργήθηκε πολλά χρόνια στην Ελλάδα. Εδώ και εικοσιπέντε χρόνια το κοινό παρακολουθεί φανατικά Μενεγάκη, παθιάζεται με Notis και γαλουχήθηκε με το τρίπτυχο μαγκιά, κλανιά και το Nitro αγκαλιά του Κωστόπουλου. Οπότε ο Μπέος δήμαρχος και 10% Χ.Α. είναι φυσικά επακόλουθα. Στην Πάτρα όμως έγινε κάτι διαφορετικό. Ο δήμος έγινε 'κόκκινος' και όλοι ελπίζουν σε κάτι διαφορετικό. Μακάρι να δικαιωθούν οι προσδοκίες.