Pains Of Being Pure At Heart - Days Of Abandon

Οι Pains Of Being Pure At Heart κυκλοφορούν το τρίτο δίσκο τους και εμείς καλούμαστε να κάνουμε μία σύντομη αποτίμηση της έως τώρα πορείας της πιο indie (με την παραδοσιακή έννοια) μπάντας της Nέας Υόρκης. Τους γνωρίσαμε το 2009 με το ομώνυμο ντεμπούτο τους. Ένας δίσκος που ακούστηκε φανατικά από όποιον ήθελε να ακούσει πραγματικές ανεξάρτητες κιθάρες pure pop αισθητικής. Οι Pains Of Being Pure At Heart είχαν αναμίξει τον ήχο των Field Mice και των Smiths με πινελιές από My Bloody Valentine και το αποτέλεσμα που προέκυψε ήταν τουλάχιστον γοητευτικό για τους Ευρωπαίους fans της indie pop και κάτι πρωτόγνωρο για το Αμερικάνικο κοινό, που σταθερά είχε γυρισμένη τη πλάτη στη εξ Αγγλίας ορμώμενη κιθαριστική pop των 80ς-90ς. Τα πράγματα όμως τα τελευταία χρόνια έχουν αλλάξει και στην από εκεί πλευρά του Ατλαντικού και με αιχμή του δόρατος το Pitchfork η κιθαριστική pop έχει αποκτήσει αρκετό κοινό. Οπότε οι Pains Of Being Pure At Heart εξέφρασαν ένα κοινό που ήθελε να συμπεριλάβει στα ακούσματα του μία αμόλυντη, εφηβική και με ρομαντική διάθεση pop με αναφορές στη Sarah Records, έστω και αν αυτό το κοινό αγνοούσε την ιστορική ετικέτα από την Aγγλία. Αν το δούμε ρεαλιστικά το θέμα οι Pains δεν είχαν ούτε τη μελαγχολία των Field Mice, ούτε τη διάθεση για ηχητικούς πειραματισμούς των My Bloody Valentine, ούτε βέβαια τον ριζοσπαστισμό των Smiths, αλλά αποτελούσαν μία πιο ανάλαφρη εκδοχή όλων αυτών. Αυτό μπορεί να τους εμποδίζει στο να συμπεριληφθούν στα πολύ μεγάλα συγκροτήματα της εποχής, αλλά σε καμία περίπτωση δεν τους εμπόδισε να δημιουργήσουν μία πολύ γερή βάση φανατικών οπαδών. Με το δεύτερο δίσκο τους, το ''Belong'', στράφηκαν σε πιο alternative κατευθύνσεις, με τον Flood να αναλαμβάνει την παραγωγή και τις επιρροές από τους Smashing Pumkins να είναι κάτι παραπάνω από εμφανείς. Ήταν πλέον φανερό ότι το συγκρότημα επιθυμούσε να κάνει άνοιγμα στο ευρύτερο εναλλακτικό κοινό, κάτι που μάλλον δεν έγινε. Πλέον επιστρέφουν με το ''Days Of Abandon'' και κρίνονται όχι ως η νοσταλγική αποκάλυψη του 2009, αλλά ως indie παλαίμαχοι (καθώς ως γνωστό στον indie κόσμο κάποιος είναι φρέσκος μόνο στο ντεμπούτο album).

Οι συνθήκες που διαμορφώθηκαν στο στρατόπεδο των Pains Of Being Pure At Heart είναι τελείως διαφορετικές από την εποχή του Belong. Αρχικά αποχώρησαν τα ιδρυτικά μέλη Peggy Wang και Alex Naidus για να αντικατασταθούν από τους Jen Goma και Kelly Pratt, ενώ άλλαξαν και δισκογραφική στέγη. Εγκατέλειψαν την Slumberland προς χάρη της Yebo Music. Αρκετές αλλαγές σε σύντομο χρονικό διάστημα, ώστε να μην είμαστε σίγουροι για το πως αυτές θα επηρεάσουν τον ήχο της μπάντας. Ακούγοντας το ''Days Of Abandon'' εύκολα διαπιστώνουμε ότι οι Pains έχουν αφήσει πίσω τις alternative αναφορές και έχουν επιστρέψει σε pure pop δρόμους. Λιγότερες παραμορφώσεις στις κιθάρες, εύθραυστα φωνητικά και πολλές διφωνίες χαρακτηρίζουν το νέο πόνημα του συγκροτήματος. Σίγουρα βρίσκονται πιο κοντά στο ντεμπούτο τους, παρά στο ''Belong''. Το καινούργιο που προστίθεται στο ''Days Of Abandon'' είναι η ύπαρξη περισσότερων μελαγχολικών κομματιών. Τέτοιο είναι το εναρκτήριο ''Art Smock'' και το ''Beautiful You'', κομμάτια-διαμαντάκια έντονης χαρμολύπης και ρομαντισμού. Ότι ακριβώς έκαναν οι Field Mice αρκετά χρόνια πριν. Οι ερωτευμένες εφηβικές καρδιές μόλις βρήκαν το ιδανικό soundtrack για το 2014. Τότε που ο έρωτας είναι αθώος και ιδανικός, όπως ακριβώς και οι μουσική των Pains of Being Pure At Heart. Στο δίσκο όμως περιέχονται και στιγμές ευφορικής pop με χορευτικές διαθέσεις. Για παράδειγμα τα ''Kelly'', ''Eyridice'' και ''Simple and Sure'' βρίσκουν με χαρακτηριστική άνεση το δρόμο για κάθε indie σετ που θέλει να είναι φρέσκο και νοσταλγικό ταυτόχρονα. Η ατμοσφαιρική pop εκπροσωπείται από το ''Coral and Gold'', ενώ κομμάτια σαν το ''Life After Life'' μας γυρνούν στην εποχή της Sarah και στο τρίπτυχο chocolate, love and sex που τη χαρακτήριζε.

Το ''Days Of Abandon'' ενδυναμώνει τον pop χαρακτήρα των Pains και μεγάλο ρόλο παίζουν τα 'καινούργια' γυναικεία φωνητικά που χρησιμοποιούνται. Δίνουν έναν σαφέστατα πιο αθώο και κοριτσίστικο ύφος στα τραγούδια, πάντα σε συνδυασμό με την καθαρόαιμη pop  που γράφει ο βασικός συνθέτης Kip Berman. Εξάλλου συγκροτήματα σαν τους Pains Of Being Pure At Heart δεν φτιάχνονται για να παίξουν headliners στο Primavera, αλλά απευθύνονται σε ένα πιο εξειδικευμένο κοινό, αυτό της indie pop. Και με αυτό το τρίτο βήμα, οι Pains Of Being Pure At Heart, κατοχυρώνονται ως η μεγαλύτερη δύναμη της σκηνής για την εποχή μας.