Black Keys - Turn Blue

Αν κάποιος θέλει να μάθει πως γίνεται ένα συγκρότημα να μεταβεί από το underground στη κεντρική σκηνή της rock μουσικής δεν έχει παρά να διαβάσει τη βιογραφία των Black Keys. Ξεκίνησαν ως άλλο ένα ντουέτο, κιθάρα-τύμπανα, που ζήλεψε την επιτυχία των White Stripes, είχαν και τραγούδια για να λέμε την αλήθεια, για να εξελιχθούν σε ένα από τα πλέον δημοφιλή συγκροτήματα της τελευταίας πενταετίας. Για να φτάσουν να λογίζονται ως ένα από τα δυνατότερα χαρτιά της μουσικής βιομηχανίας άλλαξαν αρκετά πράγματα στον κόσμο των Black Keys. H βασικότερη αλλαγή ήταν ότι έβαλαν τη λέξη groove στο μουσικό τους λεξιλόγιο. Groove σε κάθε δυνατή παραλλαγή του. Funk, soul και κυρίως rock 'n' roll ήταν οι μουσικές που ενέπνευσαν τους Black Keys για να φτιάξουν τους δικούς τους χορευτικούς ύμνους. Σε αυτή τη μετάβαση είχαν ως συνοδοιπόρο τον Danger Mouse, έναν σύγχρονο μάγο της κονσόλας που έχει την ικανότητα να βγάζει από κάθε καλλιτέχνη που συνεργάζεται τον πιο μαζικό εαυτό του. Το όλο πακέτο των Black Keys διανθίστηκε με μία retro αισθητική και πλέον ήταν έτοιμο να σερβιριστεί σε ένα κοινό που διψούσε να ανακαλύψει το next big thing.

Το ''Turn Blue'' είναι η δισκογραφική συνέχεια των ''Brothers'' και ''El Camino'', δίσκων που πραγματοποίησαν τη μετάβαση που αναφέραμε παραπάνω για τους Black Keys. Το ''Brothers'' ήταν η πιο ολοκληρωμένη δουλειά του συγκροτήματος, ενώ το ''El Camino'' είχε το κατάλληλο κομμάτι (''Lonely Boy'') ώστε να εκτοξευτεί και άλλο η μετοχή των Black Keys. Το ''Turn Blue'', υπό αυτή την οπτική υστερεί από τους προκατόχους του. Υστερεί και για άλλον έναν λόγο, ότι δηλαδή σε αυτό το δίσκο οι Black Keys δεν έχουν να μας παρουσιάσουν κάτι που δεν έχουμε ξανακούσει από αυτούς. Αυτά σε σχέση με το άμεσο παρελθόν του συγκροτήματος, γιατί κατά τα άλλα το ''Turn Blue'' είναι ένας πολύ καλός δίσκος με όμορφα τραγούδια και στιβαρή παραγωγή. Ο δίσκος ξεκινά με το ''Weight Of Love'' να παραπέμπει στην 70ς περίοδο των Pink Floyd. Μακροσκελής εισαγωγή και ατμοσφαιρικά πλήκτρα, σαν αυτά που χρησιμοποιούσε η μπάντα του Roger Waters την εποχή του ''Wish You Were Here''. Άλλη μία διαπίστωση ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο στη μουσική. Αφού είδαμε τους Black Keys, που ξεκίνησαν ως ένα ντουέτο, κιθάρα-τύμπανα, ο ορισμός της αφαιρετικότητας δηλαδή, να εμπνέονται από το μεγαλύτερο progressive συγκρότημα, αυτό σημαίνει ότι τα έχουμε δει (και ακούσει) όλα. Για τη συνέχεια έχουμε τη κομψή soul του ''In Time'' και του ομώνυμου με το δίσκο κομματιού. Στους Black Keys πάντα άρεσε η μαύρη μουσική, από τότε όμως που γνώρισαν τον Danger Mouse σίγουρα τους άρεσε περισσότερο. To ''Fever'' θα ήθελε να έχει το ρόλο που είχε το ''Lonely Boy'' στον προηγούμενο δίσκο. Δοθηκε στη δημοσιότητα αρκετό καιρό πριν την κυκλοφορία του album για να ζεστάνει το κοινό, ακούστηκε βέβαια αρκετά, αλλά δεν είναι εξίσου πιασάρικο με τον προκάτοχό του. Είναι ενδιαφέρον όμως και σίγουρα θα βαρεθούμε να το ακούμε στα beach bar κατά τις καλοκαιρινές μας εξορμήσεις. Το ''Bullet In The Brain'' είναι το κομμάτι που ξεχωρίζει από τον δίσκο. Με διαρκείς αυξομειώσεις στο ρυθμό και με εμφανείς κοινωνικοπολιτικές αναφορές, εύκολα κερδίζει τον τίτλο του highlight του ''Turn Blue''. To ''Ιt's Up To You Now'' θυμίζει τις πρώτες blues ημέρες του συγκροτήματος, τότε που η μουσική τους ήταν βουτηγμένη στο αλκοόλ και στον καπνό. Τα φωνητικά έρχονται σε πρώτο πλάνο στο ''Waiting On Words'', μαζί με ψυχεδελικές αναφορές, θυμίζοντας μπάντες σαν τους Tame Impala και τους Foxygen. Το ''10 Lovers'' είναι αρκετά παιχνιδιάρικο και χαλαρωτικό ταυτόχρονα, ενώ το ''In Our Prime'' φλερτάρει με τη κλασσική αμερικάνικη τραγουδοποιία. To ''Gotta Get Away'' κλείνει το δίσκο με κλείσιμο του ματιού στις πιο ένδοξες ημέρες του rock. Τότε που ο Bowie και οι Rolling Stones ήταν πραγματικά οι μεγαλύτεροι stars της μουσικής βιομηχανίας και οι συναυλίες τους γίνονταν μπροστά σε χιλιάδες νέους της εποχής.

Οι Black Keys με το ''Turn Blue'' έκαναν το καθήκον τους φτιάχνοντας έναν δίσκο που θα ικανοποιήσει το πολυπληθές πλέον ακροατήριό τους, χωρίς όμως να κάνουν εκπτώσεις στα standards που οι ίδιοι έχουν θέσει όλα αυτά τα χρόνια. Απέκτησαν ακόμα περισσότερα κομμάτια-hits για τις συναυλίες τους, που πλέον γίνονται σε τεράστιους χώρους και θα συνεχίσει η μουσική τους να έχει πρόσβαση παντού. Ότι δηλαδή μπορούσε να περιμένει κάποιος από ένα συγκρότημα που άργησε να συναντήσει τη μεγάλη επιτυχία, αλλά όταν τη βρήκε δεν δείχνει να έχει καμία διάθεση να την αποχωριστεί. Πολύ πιθανόν κάποιοι από τους παλιούς fans να γκρινιάζουν ότι έχουν γίνει υπερβολικά εμπορικοί, αλλά ποιος νοιάζεται, για αυτούς υπάρχουν και οι Black Angels.