Thee Oh Sees - Drop

Οι Thee Oh Sees συναγωνίζονται σε ποσότητα κυκλοφοριών τον Ty Segall. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι κάθε χρόνο έχουν τουλάχιστον έναν καινούργιο δίσκο στα ράφια των δισκοπωλείων. Αυτό βέβαια καθόλου δεν επηρεάζει την ποιότητα αυτών των κυκλοφοριών, αφού όλες τους βρίσκονται σε ιδιαίτερα υψηλό επίπεδο. Εξαίρεση δεν αποτελεί και το φετινό ''Drop'', που σίγουρα δεν θα απογοητεύσει τους ήδη fans, αλλά αντίθετα μπορεί να κάνει και άλλους ανθρώπους να ασχοληθούν με την ιδιόμορφη garage pop του συγκροτήματος του John Dwyer. Αυτό μπορεί να γίνει δίοτι στο ''Drop'' η μπάντα ακολουθεί ελαφρώς πιο βατούς δρόμους ή αλλιώς βρίσκεται στο σωστό δρόμο για το πως να γράψει ανεξάρτητης λογικής singles που απευθύνονται στο ευρύ κοινό. Στη σύντομη διάρκεια του, μιας και με δυσκολία ξεπερνά τα τριάντα λεπτά, αποτίει φόρο τιμής στη γκαραζοψυχεδέλεια των 60ς, δοσμένη όμως με την οπτική ενός σύγχρονου surfer που ζει στη Καλιφόρνια. Συγκροτήματα σαν τους Sonics, τους 13th Floor Elevators αλλά και τους Beatles αποτελούν τις αναφορές πάνω στις οποίες ο Dwyer κτίζει τα δικά του εν δυνάμει κλασσικά κομμάτια. To αργόσυρτο, για τα δεδομένα της μπάντας, ''Penetrating Eye,'' ανοίγει το δίσκο και κλείνει το μάτι στη garage σκηνή του Τέξας, που έχει και τις περισσότςερες blues ανφορές. Το σαφέστατα πιο παιχνιδιάρικο ''Encrypted Bones'' ακολουθεί, με τους ρυθμούς να γίνονται πιο ζόρικοι και τις ψυχεδελικές αναφορές πιο εμφανείς. Στο ''Savage Victory'' κυριαρχούν τα υπνωτικά φωνητικά και ο επαναλαμβανόμενος, σχεδόν μηχανικός, ρυθμός. Κομμάτια σαν το ''Put Some Reverb On My Brother'' και το ''Camera'', ο Dwyer τα ξεπετά για πλάκα και αυτό δείχνει τη δεινότητα που έχει στο να στήνει σπινταρισμένους garage ύμνους. Αν πρέπει να ξεχωρίσουμε ένα κομμάτι μέσα από το Drop, αυτό είναι το ομώνυμο, βγάζει τεράστιες ποσότητες ενέργειας και είναι φτιαγμένο για να ξεχωρίζει σε κάποια μελλοντική συλλογή που θα σταχυολογεί τη χαοτική δισκογραφία των Thee Oh Sees. Η ρομαντική πλευρά των Thee Oh Sees βγαίνει στο ''King's Nose'', φτιάχνοντας το δικό τους love song, ικανό για χρήση από κάθε hipster μετεφηβικής ηλικίας. Το ''Transparent World'' δείχνει σεβασμό στο kraut rock των 70ς και ο δίσκος κλείνει με τη μπητλική μελωδία του ''The Lens''. Όσο ιερόσυλο και να ακούγεται, σε αυτό το κομμάτι ο Dwyer προσπαθεί να στήσει το δικό του ''A Day In The Life'' και τηρουμένων των αναλογιών το πετυχαίνει.

Το ''Drop'' είναι άλλος ένας αξιόλογος δίσκος από ένα συγκρότημα που είναι συνεπές στα δισκογραφικά του ραντεβού και ποτέ δεν έχει απογοητεύσει το κοινό του. Εντάσσεται και αυτό στο ευρύτερο ρεύμα της νεοψυχεδέλειας, μόνο που οι Thee Oh Sees βρίσκονταν σε αυτόν το χώρο πολύ πριν δημιουργηθεί το hype των τελευταίων χρόνων. Πριν λίγους μήνες ο Dwyer είχε δηλώσει ότι η μπάντα θα αδρανοποιηθεί για κάποιο διάστημα. Αναιρώντας τον ίδιο του τον εαυτό οι Thee Oh Sees έγραψαν καινούργιο δίσκο και τα πήγαν περήφημα.