Egg Hell - Once Part Of A Whole Ship

Ένας από τους πλέον αδόκιμους όρους που έχουν χρησιμοποιηθεί για τον προσδιορισμό της μουσικής που παίζει μία μπάντα είναι αυτός του progressive pop. Είναι αδόκιμος γιατί οι δύο όροι του εμπεριέχουν εντελώς ασύμβατες μεταξύ τους έννοιες. Η λέξη progessive, ως προς τη μουσική, παραπέμπει σε δαιδαλώδεις αυτοσχεδιασμούς και υπέρμετρη δεξιοτεχνία, πολύ συχνά σε βάρος της ίδιας της ουσίας του κομματιού, ενώ η λέξη pop αναφέρεται σε απλά και τελείως στοχευμένα μουσικά σχήματα. Παρόλο την εννοιολογική αντίφαση του όρου, έχει καθιερωθεί να χρησιμοποιείται για να συνοδεύει συγκροτήματα που το υλικό τους είναι κατα βάση pop τραγούδια με πολύ δουλεμένη παραγωγή στο studio και πλούσιες ενορχηστρώσεις. Τον δρόμο τον άνοιξαν οι Radiohead, αρχικά με το ''The Bends'' και κυρίως με το αριστουργηματικό ''OK Computer'', για να ενταχθούν σε αυτόν, στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας, μπάντες όπως οι Doves και οι Elbow. Σε αυτό κλίμα λοιπόν εντάσσεται και ο δίσκος των Egg Hell με τίτλο ''Once Part Of A Whole Ship''.

Το ντεμπούτο των Egg Hell κυκλοφορεί από την Inner Ear και ουσιαστικά αποτελεί project του συνθέτη Jeff Maarawi. Έντεκα κομμάτια ρομαντικής χαρμολύπης, ηλεκτρακουστικών ενορχηστρώσεων με ελεγχόμενα ξεσπάσματα, όπου χρειάζονται. Δίσκοι σαν το ''Once Part Of A Whole Ship'' λειτουργούν καλύτερα στην ολότητα τους και χάνουν μέρος των αρετών τους με αποσπασματικές ακροάσεις. Το έξοχο εναρκτήριο ''Never Sailed'' μας παραπέμπει στο ντεμπούτο των Elbow, ενώ το ''Suffering'' σε αυτό των Doves. Ειδικά το δεύτερο μοιάζει να είναι το χαμένο αριστούργημα των Doves της εποχής του ''Lost Souls'' που για κάποιον αδιευκρίνιστο λόγο δεν συμπεριλήφθηκε στο τελικό tracklisting του και ξαφνικά συναντάται στο ντεμπόύτο των Egg Hell. Φοβερή παραγωγή, δουλεμένη σε κάθε της λεπτομέρεια, με υπέροχα πλήκτρα να δημιουργούν μία μοναδική ατμόσφαιρα στο κομμάτι. Στο ''Gingerhead'' οι τόνοι πέφτουν, τα έγχορδα χρωματίζουν το κομμάτι και τα φωνητικά παραπέμπουν κάπου μεταξύ του Jeff Buckley και του James Walsh των Starsailor. Το ''Fish'' είναι το πιο radiohead-ικό κομμάτι του δίσκου, με τις κιθάρες να κινούνται σε παρεμφερή μονοπάτια με αυτές του Greenwood στους πρώτους δίσκους των Radiohead. Τα κουρδίσματα του ''Porto Madero'' θυμίζουν Nick Drake και τα μελαγχολικά του αριστουργήματα, ενώ το ''Black and White Shoes'' είναι ένα κλασσικό βρετανικό κομμάτι από αυτά που αγαπούν οι ραδιοφωνικοί παραγωγοί. Στο ''Particles'' ένα πλήθος οργάνων δημιουργούν την ατμόσφαιρα που μας έχει συνηθίσει ο Beirut τα τελευταία χρόνια και το ''Napoleon'' είναι αρχικά μία ακουστική ελεγεία συνοδεία ακουστικής κιθάρας για να εξελιχθεί σε έναν καταιγισμό ηλεκτρικών λυτρωτικών εκκενώσεων. Τέλος το ''Useless Captain'',  με τα χωροδιακά gospel δεύτερα φωνητικά, να δημιουργούν ένα κατανυκτικό κλίμα κατάλληλο για το τελείωμα του δίσκου.

Τα περισσότερα πράγματα από το ''Once Part Of A Whole Ship'' τα έχουμε ξανακούσει στη διεθνή δισκογραφία, αλλά οι Egg Hell έχουν καταφέρει η δικιά τους πρόταση, σε ένα πολυακουσμένο είδος,να στέκεται αυτόφωτα. Ο δίσκος χρήζει θαυμασμού για τη παραγωγή του αλλά και για το ολοκληρωμένο concept του. Και στο φινάλε το να μπαίνει το όνομα των Radiohead δίπλα σε αυτό των Egg Hell αποτελεί τεράστια τιμή για τους δεύτερους.