Days of Our Likes #04: Days with benefits

Ο Γ. στριφογύριζε στο κρεβάτι του όλο το βράδυ και γύρω στις 7 το πρωί, με τον ύπνο του να χάνει την μάχη με αυτό το βάρος που τον καταπλάκωνε, πέταξε τα σκεπάσματα και έκατσε στο κρεβάτι σταυροπόδι. Δέκα λεπτά μετά άκουσε το ξυπνητήρι να τον προστάζει να σταθεί στα πόδια του και έτσι παλεύοντας με την πρωινή ζαλάδα έφτασε στο μπάνιο. Ακούμπησε τα χέρια του στον νιπτήρα και κοιτάζοντας τον καθρέφτη είδε τα χείλη του να κινούνται. «Έχω ανάγκη πολύ αυτά τα ιαματικά λουτρά» άκουσε την κρίση ηλικίας να τον προστάζει, ενώ το κεφάλι του έγειρε απογοητευμένο μπροστά σε μια ένδειξη αποδοχής. Πώς μπορείς να αποδεχθείς ότι δεν μπορείς να κάνεις τίποτα από όλα όσα έκανες παλιά, ή τουλάχιστον ότι απαιτούν περισσότερο κόπο; Έκανε ντους, ξυρίστηκε και αμέσως ένιωσε καλύτερα. Στην συνέχεια ακολούθησε την ιεροτελεστία που συνήθιζε από την στιγμή που σταμάτησε να δουλεύει και ζούσε μόνος. Ντύθηκε, έφτιαξε ελληνικό καφέ και αποτελείωσε μια χθεσινή εφημερίδα. Ήταν ακόμα πρωί όταν κρατώντας στα χέρια του τα χαρτιά του γιατρού για τα λουτρά, μπήκε στο αυτοκίνητο του και γύρισε το κλειδί, ξέροντας ότι αυτή ήταν η τελευταία φορά που θα πήγαινε. Από εκείνη την χρονιά θα έχανε το δικαίωμα να τα επισκέπτεται  όπως και οι περισσότεροι συνταξιούχοι. «Γαμημένο κράτος» σκέφτηκε για μια στιγμή, μια στιγμή μόνο, γιατί δεν θα άφηνε τίποτα να του χαλάσει την ήμερα. Αυτή η ημέρα του ανήκε και είχε σκοπό να χαλαρώσει. Προς αυτή την κατεύθυνση βρισκόταν ήδη, αφού μετά από αρκετή ώρα στον αυτοκινητόδρομο, χαζεύοντας τα χωριά που βρίσκονταν κατά μήκος της παραλίας, είδε την έξοδο για το χωριουδάκι που βρισκόταν η πηγή με τα ζεστά ιαματικά λουτρά. Πάρκαρε το αυτοκίνητο σε θέση αναπήρων και έχοντας ακόμα ζαλάδα και πονοκέφαλο μπήκε στο χώρο υποδοχής. Αμέσως τον οδήγησαν στην πηγή όπου επιτέλους μπορούσε να αφήσει τον εαυτό του ελεύθερο να βυθιστεί στα νερά. Απόλαυση! Αυτή η επαφή με το υγρό στοιχείο τον έκανε να επανακτήσει την αυτοπεποίθησή του. Άρχισε να κινεί τα πόδια του κάνοντας κάθετους κοιλιακούς, σχεδόν επιδεικτικά, γύρω από τα υπερήλικα ζευγάρια ανδρών και γυναικών που έκαναν πηγαδάκια συζητώντας την καθημερινότητα. Όταν και η τελευταία γιαγιά με το ολόσωμο μαγιό βγήκε κρατώντας το πλαστικό σκουφάκι της στο χέρι, αποφάσισε να βγει και αυτός. Τυλίχτηκε με το μπουρνούζι του ξέροντας πως ο δρόμος του γυρισμού θα ήταν διαφορετικός. Έτσι και ήταν. Όταν σταμάτησε για φαγητό σε μια καντίνα στο δρόμο δεν είχε πια ούτε πονοκέφαλο, ούτε ζαλάδες και μάλιστα αστειεύτηκε με τον υπάλληλο της καντίνας για το δυνατό πεπτικό του σύστημα, χτυπώντας το στομάχι του δύο φορές όσα και τα λουκάνικα στο σάντουιτς του. Αργά το απόγευμα μπήκε σπίτι, άνοιξε τον υπολογιστή και άρχισε να μπαίνει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης που είχε λογαριασμό. Μερικές εκδηλώσεις, αδιάφορες ενημερώσεις μέχρι που...μάλιστα! Η εικοσάχρονη καλλονή, από το χθεσινό πάρτι γενεθλίων του, τώρα του μιλούσε στο chat. Είχε φωτογραφηθεί μαζί του δίπλα στην τούρτα - η οποία πρώτη φορά στα γενέθλιά του θα είχε κεράκι με τον αρχικό αριθμό “3”, με το “0” να ακολουθεί - ενώ κάποιος φίλος θα την είχε κάνει tag με την λέξη “γεράματα” αστειευόμενος. Ο Γ. εξαργυρώνοντας την επιθετική του στρατηγική έφτασε εύκολα στον στόχο. Το βράδυ θα έβγαιναν ραντεβού. Άνοιξε τον φάκελο της σύνταξης και είχε ακόμα αρκετά λεφτά μέσα. Σήμερα ήταν η δική του νύχτα…

* Ο Γ. είναι ένας ακμαιότατος τριαντάχρονος που στο αυτοκίνητό του ακούει συλλογές 90’s club hits του περιοδικού Νίτρο και το τελευταίο συγκινητικό βιβλίο που διάβασε ήταν η ανακοίνωση του Κωστόπουλου για το κλείσιμο της επιχείρησής του. Οι φίλοι του τον ζηλεύουν γιατί είναι «καταφερτζής» και οι απέξω τον φθονούν γιατί όταν φεύγει για τριήμερο, λέγοντας πως πάει για extreme sports, δημοσιοποιεί στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης φωτογραφίες με την μηχανή του δίπλα σε στέρνες του χωριού του. Ο Γ. ζει με σύνταξη - φάντασμα και στα λουτρά συνηθίζει να φέρνει κοκτέιλ σε θερμός, του οποίου το καπάκι χρησιμοποιεί ως ποτήρι προσθέτοντας ομπρελίτσα. Εντυπωσιάζει τα κορίτσια της υποδοχής με ελεκτρίκ μπουρνούζια που αναδεικνύουν το μαύρισμά του και έχει τεράστια συλλογή από κοραλλί δίχαλες σαγιονάρες με την σημαία της Βραζιλίας, που του τις παραδίδει προσωπικώς ο (προφανώς βραζιλιάνος) αντιπρόσωπος υποδημάτων κάθε Σάββατο μετά τις 3 το μεσημέρι όταν και τελειώνει η λαϊκή αγορά περνώντας με το αγροτικό κάτω από το σπίτι του, με την παραληρηματική σάμπα “ κόλλα μαζί μου με κόλλα Uhu έχω μισθό συνταξιούχου...” να ηχεί ως συναγερμός της παραγγελίας.