Arctic Monkeys - AM

''I 'm considering a move to L.A''., τραγουδούσε γεμάτος ενθουσιασμό ο Eddie Argos στο εκκωφαντικό ντεμπούτο των Art Brut, ''Bang Bang Rock & Roll''. Τελικά οι Arctic Monkeys ήταν αυτοί που αποφάσισαν να μετακομίσουν στο Λος Άντζελες. Εκεί λοιπόν ηχογραφήθηκε ο πέμπτος δίσκος του συγκροτήματος με τίτλο ''ΑΜ''. Όπως είναι λογικό η μετάβαση από το μουντό και βροχερό Λονδίνο στο ηλιόλουστο Λος Άντζελες επηρέασε και τον ήχο των νεαρών Εγγλέζων. Το L.A. πάντα ήταν η πόλη που συγκέντρωνε φιλόδοξους καλλιτέχνες - ταλαντούχους και μη - και όλοι αναζητούσαν λίγη διασημότητα παραπάνω με κάθε κόστος. Υπό αυτό το πρίσμα η πόλη μοιάζει να βρίσκεται  σε ένα συνεχόμενο πάρτυ, όπου ο καθένας μπορεί να διασκεδάζει 24 ώρες την ημέρα. Κοιτώντας όμως πίσω από την βιτρίνα αυτή η ευδαιμονία είναι τελείως επιφανειακή, αφού βασίζεται στην αναζήτηση των κατάλληλων γνωριμιών που θα συμβάλλουν στην περαιτέρω ανάδειξη του εκάστοτε καλλιτέχνη. Ανερχόμενοι ηθοποιοί, μουσικοί, εικαστικοί, μοντέλα και εκπρόσωποι κάθε πιθανής και απίθανης τέχνης μπλέκονται με παράγοντες της βιομηχανίας του θεάματος που εδρεύει στο Λ.Α., σε ένα ατελείωτο πάρε δώσε που συνθλίβει τις ανθρώπινες σχέσεις, αλλά όλοι φορούν δημόσια το πιο καλό τους χαμόγελο προκειμένου να ανέβουν στο τρένο της επιτυχίας.

Σε αυτό το περιβάλλον ηχογραφήθηκε το ''ΑΜ'' και αυτό το κλίμα περιγράφει σε όλη τη διάρκειά του. Οι Arctic Monkeys φθάνουν στο Λ.Α. ως ένα καταξιωμένο συγκρότημα και προφανώς δεν έχουν την ανάγκη κανενός για να συνεχίσουν την πετυχημένη πορεία τους. Ως τυπικοί νέοι προφανώς θέλουν να ζήσουν τις χαρές αυτής της ηδονικής μεγαλούπολης, οπότε και η μουσική τους γίνεται πιο groovy από ποτέ. Μέχρι και urban επιρροές έχουν στο ''Why 'd You Only Call Me When You 're High'' και στο ''One For The Road''. Το εναρκτήριο ''Do I Wanna Know?'' διακατέχεται από μία ύπουλη δυναμική, η οποία δεν γίνεται αντιληπτή από την πρώτη ακρόαση, αλλά αποκαλύπτει τις αρετές της ύστερα από αρκετές επαναλήψεις. Είναι από τα κομμάτια που στην αρχή δεν τους δίνεις αρκετή σημασία, έως ότου πιάσεις τον εαυτό σου να το σιγοτραγουδάς στο άσχετο και αμέσως αναζητάς τι είναι. Κάπου εκεί έχεις εξασφαλισμένο το κόλλημα μαζί του. Το ''R U Mine?'' το έχουμε ακούσει εδώ και αρκετό καιρό, μιας και το χρησιμοποιήσαν σαν προπομπό του δίσκου. Τυπικό Arctic Monkeys standard (που πάντα αγαπάμε), από αυτά που βρίσκονταν εν αφθονία στον πρώτο τους δίσκο, αλλά και στην πορεία συνέχισαν να τοποθετούν στις δουλειές τους έστω και σε μικρότερες ποσότητες. Το ''I Want It All'' φέρνει κάτι από την εποχή που συνεργάζονταν με τον Joshua Homme, με μία δόση groove παραπάνω. Οι Arctic Monkeys είναι ένα συγκρότημα που εξέλιξε τον ήχο του σε αντίθεση με πολλές μπάντες που παρουσιάστηκαν την ίδια περίοδο με αυτούς και απευθύνονταν στο ίδιο κοινό. Απόδειξη αυτών είναι τα ''Mad Sounds'' και ''No.1 Party Anthem'' που δείχνουν και την συνθετική δεινότητα του Alex Turner. Συνθετικά ο Turner ανήκει σε μία αλυσίδα που ξεκίνησε από τον Ray Davies και τον John Lennon, συνεχίστηκε από μουσικούς σαν τον Paul Weller και τον Damon Albarn για να καταλήξει δικαιωματικά σε αυτόν. Τραγούδια σαν το ''Snap Out Of It'' και το ''Knee Socks'' αποδεικνύουν ότι οι Arctic Monkeys είναι ένα κατά βάθος pop συγκρότημα, έστω και αν μερικές φορές κάνουν λίγο θόρυβο παραπάνω. Το ''I Wanna Be Yours'', τελευταίο κομμάτι του δίσκου, είναι μία σύγχρονης αισθητικής μπαλάντα με τον Turner να επαναλαμβάνει εκλιπαρώντας πολλές φορές τον τίτλο του κομματιού.

Το ''ΑΜ'' δεν ξέρω αν είναι ο καλύτερος δίσκος των Arctic Monkeys, είναι σίγουρα ο πιο πλουραλιστικός. Οι τεράστιες κιθάρες συνυπάρχουν με τον γνήσιο λυρισμό και η pop ευστροφία μπλέκεται με σύγχρονους αστικούς ρυθμούς. Επίσης είναι και ο πιο αμερικάνικος δίσκος τους, εξαιτίας της μετάβασής τους στη Καλιφόρνια. Βέβαια οι Arctic Monkeys σε καμία περίπτωση δεν έχασαν την έντονη Βρετανικότητά τους, απλώς ο δίσκος φλερτάρει με την άλλη πλευρά του Ατλαντικού με τον τρόπο που το έκαναν και οι Blur στον ομόνυμο δίσκο τους. Παρεμπιπτόντως και για τους Blur αυτός ήταν ο πέμπτος δίσκος τους. Οι Arctic Monkeys πλέον δεν είναι οι πιτσιρικάδες που πρωτογνωρίσαμε μεσω του κραταιού τότε myspace, αλλά ένα από τα σπουδαιότερα συγκροτήματα της εποχής μας και κάθε τους κυκλοφορία αναμένεται με μεγάλες προσδοκίες. Αυτοί το μόνο που κάνουν είναι απλά να τις επαληθεύουν.