Στήλες

Όσοι έχουν ασχοληθεί με την γενιά των νεοϋορκέζων φωτογράφων που δημιούργησαν στα μέσα του προηγούμενου αιώνα, γνωρίζουν ότι η Helen Levitt υπήρξε μία από τις πιο ευρηματικές προσωπικότητές της εποχής, αλλά όχι και από τις πιο γνωστές. Γεννήθηκε  και μεγάλωσε στο Brooklyn όπου και παράτησε το γυμνάσιο για να δουλέψει ως εμπορικός φωτογράφος, μαθαίνοντας σιγά σιγά την τέχνη. Η αλλαγή στο ύφος και στη θεματολογία της ήρθε λίγο αργότερα, όντας δασκάλα καλών τεχνών.

Μια τελευταία μανία των σχεδιαστών είναι η επιστροφή στα ‘90s, μια μόδα που όταν την είχαμε δεν την αγαπήσαμε καθόλου και δικαίως μιας και μαζί με αυτή των ‘80s θεωρούνται οι πιο κιτς όλων των εποχών. Βλέπουμε όμως μια πιο σέξι αναδρομή στο παρελθόν που συνδυάζουν πολλά αντρικά χαρακτηριστικά με ένα πολύ σέξι σοφιστικέ ύφος.

Η τελευταία σειρά του Tom Hunter  «Life on the Road»  μπορεί να χαρακτηριστεί και ως ένα ντοκιμαντέρ της καθημερινής ζωής στο δρόμο με αντικείμενο τους  νέους των  90’s που επέλεγαν να βρεθούν έξω από τα καθιερωμένα κοινωνικά πλαίσια. Στόχος μπροστά από τον φακό του όλοι όσοι  ταξιδεύουν με οποιοδήποτε μέσο  μπορεί να λειτουργήσει και ως κατοικία, όπως παροπλισμένα λεωφορεία, φορτηγάκια, τροχόσπιτα και έχουν ένα προορισμό. Την ουτοπία.

Το τελευταίο διάστημα κυκλοφορούσα, δούλευα, έβγαινα για καφέδες και τριγυρνούσα στους δρόμους τις πόλης. Ο μισός κόσμος ήταν άρρωστος. Ο κύριος υπαίτιος η γνωστή ιωσούλα!Τα σημάδια μου τα έδωσε, αλλά εγώ αδιαφορούσα και συνέχιζα το δικό μου πανυγήρι! Δέκα μέρες είναι αρκετές για  αυτοσυγκέντρωση (όση μπορείς να κάνεις ,από τις παραισθήσεις των 39 βαθμών κελσίου), για να αυτοσαρκαστείς με τα χάλια σου, τις πιτζάμες τις παιδικές που βρήκες να φορέσεις, τα σκηνικά στο νοσοκομείο που θα πας, για να φας άφθονη σούπα και για να ακούσεις άπειρες φιλικές συμβουλές.