Του Κώστα Νταλιάνη
Το Κακό δεν πηγάζει από μια σκοτεινή άβυσσο, ούτε από μια κοσμική σφαίρα. Δεν περιορίζει την κυριαρχία του σε μαύρες σκιές κι αδιέξοδα στενά, ούτε επιτίθεται με τη μορφή ενός λυκάνθρωπου, που μπορεί να φονευτεί με ασημένια σφαίρα. Όταν ξαφνικά νιώσουμε το φόβο ότι, χωρίς προειδοποίηση, κάτι φρικιαστικό μπορεί να διεισδύσει στη ζωή μας και να φέρει τα πάνω κάτω, πιθανόν να αφουγκραζόμαστε κάτι πολύ αληθινό και χειροπιαστό. Ίσως το Κακό να έχει ήδη φωλιάσει εκεί όπου ποτέ δε θα το περιμέναμε: στο πιο στενό μας περιβάλλον.