Δισκοκριτικές

Οι Peel Dream Magazine είναι ένα από τα πολλά αμερικάνικα της τελευταίας δεκαπενταετίας, που αντλούν επιρροές από την indie βρετανική σκηνή των late '80s με early '90s. Αυτοί με το ένα πόδι πατούν στους My Bloody Valentine και με το άλλο στους Stereolab. Κάτι που σημαίνει ότι θα ακούσουμε κιθάρες με πολλαπλά στρώματα παραμορφώσεων, αρκετά εκτεταμένη χρήση mellotron, kraut παρεκλίσεις και εναλλαγές ανάμεσα σε ανδρικά και γυναικεία φωνητικά. Από τους Stereolab πήραν και την έντονη πολιτικοποίηση. Με ξεκάθαρο πρόσημο, αυτό της αριστερής οπτικής των πραγμάτων.

Οι The Bonnie Nettles είναι μία μπάντα που με έδρα την Αθήνα, που ότι έχει καταφέρει, το πέτυχε βασιζόμενη μόνο στις δικές της δυνάμεις, όπως γίνονταν τον παλιό καλό καιρό στο rock 'n' roll. Μία παρέα ανθρώπων που γουστάρει ισόποσα το groove του Madchester και το ''χάσιμο'' της ψυχεδέλειας. Δεν είναι μουσικοί των ωδείων και βιρτουόζοι χειριστές των μουσικών οργάνων τους. Είναι παιδιά που παρασύρθηκαν από τη καύλα τους για το rock 'n' roll, κάτι που βγαίνει τόσο στα κομμάτια τους, όσο και στα διονυσιακού χαρακτήρα live τους.

Άβολο συνθ πανκ.

Με αυτές τις τρεις λέξεις περιγράφει η νεοσύστατη Αθηναϊκή τριάδα το μουσικό της ύφος και στην πραγματικότητα δεν χρειάζεται περαιτέρω περιγραφή. Παρ' όλ' αυτά ένιωσα την ανάγκη να γράψω λίγες λέξεις για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα ακούσματα του (τέλους του) 2019 που, όπως έχει γίνει στο παρελθόν με δουλειές που κυκλοφορούν σε ανάλογη χρονική στιγμή μέσα στο έτος, χωνεύτηκε κάπου στο λυκαυγές της επόμενης χρονιάς.

Ο Baxter Dury μπορεί να φέρει ένα βαρύ επώνυμο για την ιστορία του rock 'n' roll (γιος του Ian Dury), αλλά σε αντίθεση με τους περισσότερους γιους διασήμων, έχει καταφέρει να χαράξει τη δική του αυτόνομη πορεία στον τομέα που διακρίθηκε και ο πατέρας του. Εδώ και σχεδόν είκοσι χρόνια κυκλοφορεί δίσκους, έχοντας δημιουργήσει το δικό του ηχητικό στυλ. Ένα στυλ που δεν μπαίνει εύκολα κάτω από ταμπέλες και ορισμούς, μιας και ο Baxter αρέσκεται να αναμιγνύει μουσικά είδη και φόρμες.