Δισκοκριτικές

Πριν από τρία χρόνια είχα κλείσει την παρουσίαση του ''Zero Hits'' με τη φράση ''Οπότε αν το ''Zero Hits'' είναι το δικό τους ''Πάρτυ Στο 13ο Όροφο'', αναμένουμε από αυτούς ένα καινούργιο ''Εννιά Πληρωμένα Τραγούδια''. Οι Bazooka το έκαναν και ο δίσκος ονομάζεται ''Κάπου Αλλού...''. Ένας δίσκος που θα σημαδέψει το εγχώριο rock με την αμεσότητά του, τα εύστοχα τραγούδια που περιέχει και τον πολυσυλλεκτικό ήχο του.

Οι Suede υπήρξαν από τους βασικότερους εκπροσώπους της brit pop πίσω στα '90ς. Διέφεραν αρκετά από τους υπόλοιπους, μιας και ο δικός τους ήχος ήταν πιο σκοτεινός και βρίσκονταν κάπου μεταξύ της κιθαριστικής pop των Smiths και του glam rock. Οι Suede είχαν τη τύχη να διαθέτουν δύο από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της γενιάς τους. Τον τραγουδιστή Brett Anderson με τη χαρακτηριστιή και πλήρως αναγνωρίσιμα από τη πρώτη νότα φωνή και τον Bernard Butlerm έναν κιθαρίστα που άνετα μπορεί να θεωρηθεί ως ο Johnny Marr των '90ς.

Το 2022 επιφύλαξε μία μεγάλη έκπληξη για τους Death Cab For Cutie. Το φετινό ''Asphalt Meadows'' είναι με διαφορά ο καλύτερος δίσκος που έχουν κυκλοφορήσει τη τελευταία δεκαετία. Μετά από μία σειρά από απλά συμπαθητικούς δίσκους και χωρίς πλέον κανείς να πιστεύει ότι μπορούν να κάνουν ένα τόσο δυναμικό comebackm οι Death Cab For Cutie διαψεύδουν τους πάντες και επιστρέφουν με ένα απολαυστικό album. Μαζί επιστρέφουν στον ήχο των πρώτων χρόνων της πορείας τους. Οι κιθάρες ξαναγίνονται πρωταγωνίστριες και το φλερτ με την indietronica παραμερίζεται.

Έξι χρόνια μετά το ντεμπούτο τους οι Thee Holy Strangers επιστρέφουν δισκογραφικά με το δεύτερο album τους, που φέρει τον τίτλο ''Diary Of The Shadow''. Με νέα σύνθεση και ανανεωμένο ήχο, που όμως παραμένει πιστός στο rock πνεύμα της μπάντας. Ένας ήχος με σαφείς παραπομπές στο αμερικάνικο rock των '70ς, τη folk το alternative rock των '90ς και το rhythm 'n' blues και όλα αυτά φιλτραρισμένα με μία σύγχρονη οπτική.